Rozenburg to miasto w zachodniej Holandii, które po II Wojnie Światowej zaczęło szybko się rozwijać wykorzystując dostęp do morza Północnego poprzez kanał Nieuwe Waterweg. Aby sprostać zwiększającej się ilości transportów w latach 60 wybudowano kanał Caland dzięki czemu do portu mogły przybijać coraz większe statki. Wiązało to się jednak z problemami w manewrowaniu większych jednostek ze względu na wiejący wiatr.

W latach osiemdziesiątych postanowiono rozwiązać ten problem. Architekt Martin Strujis oraz artysta Frans de Wit zaprojektowali instalację, która przeciwdziała naporom wiatru. Ze 125 betonowych elementów stworzona została osłona przeciwwiatrowa redukująca siłę wiatru o 75%. Elementy o wymiarach sięgających do 25 metrów wysokości i 18 metrów szerokości ciągną się przez 1,75 kilometra stanowiąc dodatkową atrakcję turystyczną.